مدح و ولادت حضرت علی اکبر علیه‌السلام
مــنــم آن خــاک آســتــان عـلـی نــوکــر کــل خـــانـــدان عــلـی ذره‌ای‌ام در آســـمـــان عـــلـــی مـسـتـحـقـم بـه لـقـمـه نـان عـلی تـا عــلــی اکــبــر اسـت امّـیــدم ذره‌ای در پـــنــاه خــورشــیــدم پــرده از روی مـــاه تــا وا شـد روی مــاه نــبــی تــمــاشــا شـد مـرتـضـایـی دوبــاره پـیــدا شـد شـاه مــظـلـوم عـشـق، بـابـا شـد آسـمـان در تــدارک عـیـد اسـت ماه امشب کـنـار خـورشید است به عـلی رفـته دست و بـازویش بـه پـیـمــبـر کـشــیـده ابـرویـش شـب یـلـداست طـرز گـیـسویش عـطـر زهـرا وزیـده از رویـش او چو پـروانه و پدر شمع است هرچه حُسن است در علی جمع است می‌چکـد از لبـش شـراب بهشت محـو چـشـمـش ابو تراب بهشت خـنـده‌هـایش شـمـیـم ناب بهشت عـکـس او آبـروی قاب بـهـشت جـان تـازه دمـیـده شد به حـسین گـل لـبـخـنـد دیـده شد به حـسین مثل حـیـدر صـلابـتـش زیباست به ابالـفـضـل قـامـتـش زیـباست حسن است و ملاحـتش زیباست طلـعـت مـاه صـورتش زیباست آمــده تــا مــســیــر گــم نــشـود تـا قـیــامـت غــدیــر گـم نـشـود او علی اکبر است و جان حسین بـر ســر مــأذنــه اذان حــسـیـن آسـمـانـی به کـهـکــشان حـسـین حــیـدر جـانِ خــانـدان حــسـیـن بــه اذانــش اذان بــهـــا گــیــرد درد از مـحـضـرش دوا گــیـرد سـکــنــاتـش پــیــمــبـری بـاشـد وجـنـاتـش چـه مـحـشـری بـاشد حـسـنی هـسـت و حـیدری باشد یـا ابـالـفـضـل دیــگــری بــاشـد تا ابد نـام مـطـلـقـش جـاری‌ست "اَوَلَسنا علی الحقش" جاری‌ست عــلــیِ اکــبــر سـت ای دنـــیــا مـثــل بــاران سـخــاوتـش دریـا در کــرم مــثــل مــجــتــبـی آقـا خُـلق و خـویش فقـط خودِ طـاها هـم عـلـی اکـبـرسـت در قـامـت هـم ابـالـفـضلی است در سیرت ذوالـفـقـاری‌ست وقـت جـنگـیدن کی شود خـسـته از عـلی گـفـتن مـی‌ســرایـد مــدیـح او دشــمــن او امـامش حـسـین بود و حـسن می‌زنـد سر ز دشـمن خونخـوار چــون جــوانـی حــیــدر کــرار می‌درخـشد به جنگ چون حیدر می‌زنـد بـر یـهـود کـوفـه شــرر بـرگ‌ریـزان کـنـد ز دشـمن سر بـر لـب لـشـکـر است این مَـفـر سرعت ضربه‌هاش بس غوغاست پـرچـم مـرتـضی عـلـی بالاست |